Dni magicznego kosa

22:03:00 aldia 37 Komentarze

Ostatnie dni stycznia, zwykle bardzo zimne, nazywane są we Włoszech dniami kosa, I giorni della merla. Według legendy, kosy były dawniej całkiem bialutkimi ptakami. Dopiero mroźna zima spowodowała, że musiały się chować w kominach i ... tam sczerniały :)

Bardzo lubię obserwować ptaki. Niewiele mam ku temu okazji, bo mieszkam (niestety) w bloku. Raz po raz na moim balkonie zameldują się ptaszydła, najczęściej są to jednak rude gołębie. Trzeba mieć naprawdę szczęście by trafić na osobnika bardziej kolorowego...


Wiedzieliście, że według starodawnych przesądów kosy mają magiczne moce? Wystarczy zawiesić w domu prawe pióro kosa, a przez całą noc nikt nie zmruży oka... Wierzono także, że dom w którym przebywa kos jest bezpieczny. Nigdy nie uderzy w niego piorun...

Te piękne ptaszyny pierwotnie były ptakami leśnymi, dwa wieki temu zaczęły zasiedlać parki, a dziś zamieszkują w centrach nawet wielkich miast.

Ostatnio przekonałam się, jak trudną sztuką jest fotografowanie tych naszych latających przyjaciół. Na zdjęciu poniżej bardzo łaskawa dla mnie: samiczka kosa :) ♥ 










Słyszeliście, że kiedy ptaki w styczniu śpiewają, to w maju im dziobki zamarzają?! Upss :) Piękna zimo trwaj :), ale w maju nie wracaj!

37 komentarze:

Twój głos ma znaczenie :)

Styczniowy zachód słońca nad stawem

17:14:00 aldia 36 Komentarze

Styczeń, styczeń wszystko studzi – ziemię, bydło, ludzi.... Styczeń jest trudnym, jak nie najtrudniejszym miesiącem w roku dla wszystkich. 

Mijają świąteczne radości, nadchodzą zimne, szare dni. Co się dziwić, w styczniu jesteśmy najbardziej narażeni na depresję. 
Mam wrażenie, że ludzie wokół chodzą teraz bardzo zdenerwowani i rozdrażnieni. Złe humory najczęściej tłumaczą... pogodą. Niestety takie zachowania oddziałują na innych, smutek nakręca smutek. 
Jestem ciekawa, jaki jest dla Was ten początek roku? Ja w ciągu kilku dni doświadczyłam już zarówno łez szczęścia, jak i przerażenia. Zostałam mile zaskoczona, ale także przykro rozczarowana... Samo życie, a to dopiero kilka dni. 
Nie dajcie się ponieść melancholii! Ja codziennie walczę. Radość odnajduję w... robieniu zdjęć.
W zimowe, z pozoru ponure popołudnie wybrałam się do pobliskiej wsi. Ot, tak popatrzeć na stawy... Zachodzące słońce odbijające się w taflach lodu oczarowało mnie. Wierzę, że choć odrobinę tego piękna mogę za pomocą aparatu przenieść i dla Was.

Zbierajcie dobro. Szukajcie miłych rzeczy w drobnostkach. Wszystko, byle ku szczęściu...






























36 komentarze:

Twój głos ma znaczenie :)